Z wielkim smutkiem informuję, że w środę, 11 maja 2022 r., zmarła Teresa Kośmicka, zasłużony wieloletni pracownik Instytutu – była z nim związana przez niemal 52 lata.
Pracę w Instytucie rozpoczęła w 1957 r., tuż po ukończeniu szkoły średniej i pracowała w nim do 2008 r. Od początku uczestniczyła w badaniach nad poznaniem mechanizmów skurczu mięśni, współpracując przede wszystkim z prof. Witoldem Drabikowskim i jego zespołem, a po jego przedwczesnej śmierci z badaczami z pracowni kierowanej przez prof. Renatę Dąbrowską. Jej ogromne zaangażowanie, ogromna życzliwość, pogoda ducha i umiejętność przekazywania zdobytego doświadczenia w oczyszczaniu i analizie białek mięśniowych sprawiły, że stała się jedną z kluczowych postaci w tychże grupach badawczych. To Ona nauczyła pokolenia biochemików mięśni, jak oczyszcza się białka, stanowiące przedmiot ich badań; każdy zawsze mógł liczyć na jej wsparcie i radę. O uznaniu Jej wkładu w pracę naukową świadczy fakt, że była wśród tych członków zespołu prof. Drabikowskiego, który otrzymali wyróżnienie Sekretarza Naukowego PAN za badania nad białkami kurczliwymi. Po przejściu na emeryturę prof. Dąbrowskiej, Teresa przez prawie dwa lata wspomagała stomatologa, w gabinecie dentystycznym działającym wówczas w Instytucie.
Jej zaangażowanie dotyczyło nie tylko spraw naukowych, była także aktywną członkinią Związku Nauczycielstwa Polskiego, przez wiele lat uczestniczyła w pracach Komisji Socjalnej oraz Sądu Koleżeńskiego. Aktywnie brała udział w organizacji szeregu spotkań naukowych, które odbywały się w Instytucie. Otrzymała szereg wyróżnień, m.in. Złoty Krzyż Zasługi oraz Medal 100. lecia Instytutu Nenckiego. W początkach pracy zawodowej Teresa uprawiała wyczynowo siatkówkę – była zawodniczką drugoligowej drużyny klubu. KS „Legionovia”.
Po przejściu na emeryturę pozostawała w stałym kontakcie z Instytutem, ostatni raz odwiedziła nas w grudniu 2019 r., tuż przed wybuchem pandemii, potem były już tylko kontakty telefoniczne. Ostatni raz rozmawiałam z Teresą w okresie Świąt Bożego Narodzenia, liczyła, że wiosną, po zakończeniu pandemii odwiedzi Instytut, była bardzo ciekawa zmian, jakie dokonały się w wystroju Instytutu. Niestety, już nie zdążyła…
Teresa prowadziła na emeryturze (i nie tylko) bardzo aktywne życie towarzyskie, była m.in. słuchaczką Uniwersytetu III Wieku, uczestniczyła w zajęciach tańca, gimnastyki rekreacyjnej i wielu wyjazdach turystyczno-krajoznawczych, również zagranicznych. Ostatnio zajmowała się decoupagem, chętnie obdarowywała przyjaciół swoimi wyrobami.
Wspominajmy ją ciepło! Córce z Rodziną składamy wyrazy współczucia.
Jolanta Rędowicz
